စႏၵသူရိယမင္း ပင္႔ဖိတ္၍ ျမတ္စြာဗုဒၶ ရခုိင္ျပည္သုိ႔ ႂကြြလာျခင္း (အပုိင္း-၂)

အပိုင္း (၁) က အဆက္

” ဘုန္းေတာ္အလြန္ႀကီးျမတ္ေတာ္မူေသာ အရွင္မင္းႀကီး ဗုဒၶ ဘုရားဆုိသည္မ်ာ ဤေလာက၌ ၿပဳိင္ဘက္တုကင္း တန္းခုိးေတာ္အနႏၱႏွင္႔ ၿပည္႔စုံၿပီး သဗၺညဳတ အလုံးစုံေသာ ဥာဏ္ေတာ္ႏွင္႔ ျပည္႔စုံေတာ္မူသည္ျဖစ္၍  အရွင္မင္းျမတ္ ဖူးေျမာ္ ပင္႔ဖိတ္လုိပါက  နန္းေတာ္နားရွိ  သီရိဂုတ္ ကုန္းၿမီ၌ ျပႆာဒ္ေဆာင္ အသစ္ တည္ေဆာက္ကာ  အုန္း ႏွပ်ဳိး တရားပြဲႏွင္႔ ဆီမီး ပန္းခုိင္ အစုံအလင္ျဖင္႔ စီမံကာ ဘုရားရွင္၏ အရံသံဃာေတာ္မ်ားနိန္ထုိင္မည္႔ နိန္ရာတစ္ဖက္တစ္ခ်က္ စီမံၿပီးေသာ္ အရွင္မင္းျမတ္ကုိယ္တုိင္ အေနာက္မဇၽၥိမအရပ္  ဘုရားရွင္ ရွိရာသို႔ လက္စုံမုိး ရွိခုိးလ်က္  မေနာအဓိ႒ာန္ျဖင္႔ ရခုိင္ျပည္သုိ႔ႀကြလာပါရန္  ပင္႔ဖိတ္ေတာမူပါက  ဗုဒၶရွင္ေတာ္ အမွန္ဧကန္ သိေတာ္မူၿပီး မႀကာလ်င္ပင္ ၾကြေတာ္မူလာပါလိမ႔မည္ ဘုရား ဟု “ ေလွ်ာက္တင္လုိက္ေလသည္။

စႏၵသူရိယမင္းႀကီးလည္း မ်ားစြာ ၀မ္းေျမာက္ကုန္လ်က္  ပညာဟိ အမတ္ႀကီး ေဒ၀ေက်ာ္ ၀ိမလ အမတ္ႀကီး အႀကံခ်က္အတုိင္းစီမံလုိက္ၿပီး ဘုရားရွင္အားရုိေသကုိင္းညႊတ္ သဒၶါျပင္းျပစြာ ပင္႔ေလွ်ာက္ေတာ္မူေလသည္။

မူးႀကီးမတ္ရာနန္းသူ နန္းသား အေပါင္းလည္း ျပႆာဒ္ေဆာင္သစ္မွာ ဘုရားရွင္အားပင္႔ဖိလ်က္ ရွိးခုိးေကာ္ေရာ္ ပူေဇာ္သမူ ျပဳႀကေလေတာ႔သည္။

ထုိအခ်ိန္မွာ ဘုရားရွင္သည္ ၀ါေတာ္ (၂၀ ) ေျမာက္ ရာဇၿဂဳိဟ္ျပည္ ေ၀ဠဳ၀န္ေက်ာင္း ဂႏၶကုဋိတြင္းမွာ တရားဆင္ျခင္ သယမၻဴဥာဏ္ျဖင္႔ စၾကာ၀ဠာအနႏၲ ကြ်တ္တမ္း၀င္မည္႔သူမ်ားကုိ ႀကည္႔ရွဳေတာ္မူေသာ္ ဓည၀တီရခုိင္ျပည္မွ စႏၵသူရိယမင္းႏွင္႔ ျပည္သူမ်ား ပင္႔ဖိတ္ျခင္းကုိ သိေတာ္မူသျဖင္႔ ညီေတာ္ အာနႏၵာအား ေခၚေတာ္မူ၍ ယူဇနာ ကုိးရာ၀ီးေသာ  ဓည၀တီ ရခုိင္ျပည္သုိ႔ နက္ဖန္ မုိးထ အရုဏ္တက္ နီထြက္ခ်ိန္မွာ ေကာင္းကင္ခရီးျဖင္႔ ေဒသစာရီ လုိက္ပါလုိသူ ရဟန္းတုိ႔အား စာရင္းယူထားလုိက္သည္။

သိႀကားမင္းလည္းသိေတာ္မူ၍ မာတလိ ၀ိသႀကဳံ နတ္ႏွစ္ပါးအား ရဟႏၲာအပါးငါးရာ အတြက္ နတ္ျပႆာဒ္ငါးရာ ဖန္ဆင္းစီလုိက္သည္။ မဟာသကၠရာဇ္ (၁၂၃)ခု ကဆုန္လဆန္း (၈)ရက္ ဗုဒၶဟူးနိန္႔ တြင္ နတ္ျပႆာဒ္ငါးရာျဖင္႔ ရဟႏၲာငါးရာျခံရံကာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ေကာင္းကင္ခရီးျဖင္႔ ႀကြခ်ီေတာ္မူလာသည္ကုိ မဇၽၥိမေဒသမွ လူအေပါင္းႏွင္႔  ရခုိင္ျပည္သူ ရခုိင္ျပည္သား အေပါင္းတုိ႔ ထူးဆန္းအဲ႔ဩဖြယ္ ဖူးေျမာ္ျမင္တြိ႔ႀကရေလသည္။ ( တစ္ခ်ဳိ႕ရာဇ၀င္တိမွာ သာ၀တၴိမွာ ဟု တြိ႕ရသည္)။

ဘုရားရွင္လည္း ဓည၀တီရခုိင္ျပည္၏ ဂစၦပနဒီျဖစ္ အရွိ႕ဘက္ကမ္းနဖူးရွိ ေသလာဂီရိပဗၺတ ေတာင္တန္းသုိ႔ ေရာက္ေတာ္မူေသာ္ ေကာင္းကင္မွ သက္ဆင္းလ်က္ ေမာရပဗၺတ ေတာင္းစြန္း၀ယ္၌ ရပ္ေတာ္မူၿပီး အရပ္ေလးမ်က္ႏွာသုိ႔ ႀကည္႕ရႈကာ ျပဳံးေတာ္မူေလေသာ္ အာနႏၵာ ေလွ်ာက္တင္ေလသျဖင္႔ အတိတ္ေဆာင္ၿပီး မိန္႔ႀကားသည္မွာ ငါဘုရားသည္ ရွီးယခင္ႏုစဥ္ဘ၀က ဤတုိင္းျပည္ နိန္ရာဌာန အသီးသီး၌ က်င္လည္ခဖူးသည္။ ဤရခုိင္ျပည္သည္ စပါးဆန္ရီ ေပါမ်ားကာ ဒုဗၻိကႏၲာရကပ္ လြတ္ေလေသာေႀကာင္႔ ေနာင္ေတာ္ဘုရားအဆူဆူကုိ ဗ်ာဒိတ္ထားသည္႔အတုိင္း ငါဘုရားသည္လည္း  ဤႏုိင္ငံအား (ဓည၀တီ) ဟူ၍င္ ဗ်ာဒိတ္ထားေတာ္မူေလသည္ဟု သံသာခ်ဳိျမ မိန္႔ဟေလေတာ႔သည္။

ဘုရားရွင္က ထပ္မံၿပီးေသာ္ မိန္႔ေတာ္မူသည္မွာ ငါဘုရားပရိနိဗၺာန္ယူေသာအခါ က်န္ရစ္ေသာ ဓါတ္ေတာ္မ်ားအနက္  ယခုငါ ဗ်ာဒိတ္ထားအပ္ေသာ ေတာ ေတာင္ ရီ ျမီ ဌာန အသီးသီးတုိ႔၌ ရခုိင္မင္းတုိ႔ ေစတီပုထုိး တည္ထားကုိးကြယ္ႀကလ်က္ မ်ားစြာအက်ဳိးရွိလိမ္႔မည္ ဟု မိန္႔ႀကားကာ ႏုစဥ္ကာလ  ဘ၀မ်ားစြာ က်င္လည္ခမွဳ အသီးသီးကုိ လက္ညွဳိးညႊန္ျပလ်က္ ဗ်ာဒိတ္ပီးေတာ္မူၿပီးေသာ္ ေရာင္ျခည္ေတာ္ ေျခာက္သြယ္ တစ္ၿပဳိင္နက္ ကြန္႔ျမဴးလုိက္သျဖင္႔ ၿမီငလ်င္ ျပင္းစြာတုန္လွဳပ္ေကာင္းခ်ီးပီးလုိက္ေလသည္။

စႏၵသူရိယမင္းလည္း ဘုရားရွင္ႀကြေရာက္ ရပ္တန္႔နိန္မွဳ ကုိသိေတာ္မူသျဖင္႔ အၿခီအရံမ်ားစြာျဖင္႔ ၾကြခ်ီလာကာ ဗုဒၶျခီေတာ္ကုိကုိင္လ်က္ရုိေသစြာရွိခုိးၿပီးေသာ္ နန္းျပႆာဒ္ေဆာင္သုိ႔ ဆြမ္းစားၾကြရန္ ပင္႔ဖိတ္ေတာ္မူေလသည္။

သီရိဂုတ္ကုန္းေတာ္၌နန္းျပႆာဒ္ေဆာင္အတြင္းသီတင္းသုံးေစေတာ္မူကာဘုရားရွင္ႏွင္႔တကြရဟႏၲာငါးရာအား  အသင္႔စီမံထားေသာႏုိ႔ဂဏာဆြမ္းျဖင္႔ဆက္ကပ္လွဴဒါန္းေတာ္မူလုိက္သည္။ဘုရားရွင္လည္းဆြမ္းအႏုေမာဒနာတရားေတာ္ကုိ ေဟာၾကားေတာ္မူ၏။

စႏၵသူရိယမင္းျမတ္သည္ ဘုရားရွင္အားေလွ်ာက္ထားလုိက္သည္မွာ … အရွင္ဘုရား ၊ မဇၽၥိမေဒသသုိ႔ ျပန္ၾကြျမန္းလုိက္ေသာ္ တပည္႔ေတာ္ ကုိးကြယ္ရာမဲ႔ ဘ၀ သုိ႔က်ေရာက္ပါမည္ျဖစ္ပါ၍ သနားသျဖင္႔ ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္ႏုိင္ရန္ အရွင္ဘုရားကုိယ္စား  ရုပ္ပြါးေတာ္ျမတ္တစ္ဆူကုိ သြန္းလုပ္ခြင္႔ျပဳပါရန္  ေတာင္ပန္းေလွ်ာက္ထားလုိက္ေလသည္။

ဘုရားရွင္လည္း အတိတ္ဘ၀ကာလက မိမိသည္ ပုဏၰားေဗဒင္ ဆရာျဖစ္ၿပီး  မိတ္တြီျဖစ္သူ စႏၵသူရိယ အေလာင္းကား ဆင္းရဲပင္ပန္းေသာ ႏြားေက်ာင္းသားဘ၀ ျဖစ္ႀကစဥ္တုန္းက ႏြားေက်ာင္းရာတြင္  တစ္နိန္႔ေသာအခါ ခုိးသူတုိ႔ယူလား၍ ႏြားတစ္ေကာင္ေပ်ာက္ေလရာ တစ္သက္လုံးကြ်န္ဘ၀ခံရမည္႔ေဘးကုိ လြတ္စီရန္ ေဗဒင္ၾကည္႔ရာ ေပ်ာက္ဆုံးေသာႏြားကုိ ျခဳံပုတ္ တစ္နိန္ရာတြင္ျမင္၍ ႏွစ္ဦးအတူလားလုိက္ကတ္ေတခါ  ခုိးသူတုိ႔ထြက္ၿပီးလားသျဖင္႔ ေပ်ာက္ႏြားကုိရခ၍ တစ္သက္ကြ်န္ဘ၀မွ လြတ္ခေသာ ေက်းဇူးေၾကာင္႔ စႏၵသူရိယအေလာင္းႏြားေက်ာင္းသားသည္ ဘုရားေလာင္ပုဏၰားအား နိန္႔စဥ္ၾကည္႔ရႈေဆာင္ရြက္မွဳ ပီးကမ္းျပဳ၏။ တစ္နိန္႔မျမင္ရလွ်င္ မနိန္ႏုိင္ဘ၀မ်ဳိးျဖစ္ရေခ်သည္။

တစ္နိန္႕ေသာအခါ ဘုရားေလာင္းပုဏၰားက  ညအိပ္ ခရီးလားရန္ရွိ၍ ေျပာျပေသာအခါ အရွင္ပုဏၰား အရုပ္တစ္ခုခန္႔ ထုလုပ္ပီးခပါ ဟု ေတာင္းပန္လုိက္သျဖင္႔ စိတ္ေၾကနပ္စီရန္  မိမိကုိယ္တုိင္ တမန္းသားကုိ အရုပ္ထုၿပီး ငါ၏အရုပ္ကုိယ္စား ျဖစ္သည္ဟု ပီးလုိက္ၿပီးခါမွ  စႏၵသူရိယေလာင္း  ႏြားေက်ာင္းသားလည္း ၾကည္ျဖဴစြာ ခြင္႔ျပဳသည္ကုိ  ျမင္ေတာ္မူသျဖင္႔  ဘုရားရွင္သည္  မဇၽၥိမေဒသ ေကာသလတုိင္း ၌လည္း ကုိယ္စားေတာ္ဂႏၶသာရ ရုပ္ထုေတာ္ကုိ ေနာက္အခါ ဒိ႒ိမင္းရုိ႕ေၾကာင္႔ သိၾကားမင္းသည္ ပန္လင္နန္႔တကြ ကြယ္ေပ်ာက္မည္ကုိ ျမင္ေသာေၾကာင္႔ ပဥၥေလဟာ ရတနာတိကုိ လက္ခံေတာ္မူၿပီး တစ္ဆံျခည္ မၾကြင္းစိမ္႕ေသာငွါ ကဆုန္လျပည္႔ ဗုဒၶဟူးနိန္႔ ညဇာဖက္အခ်ိန္  သိၾကားမင္းအား သြန္းလုပ္ရန္ ပီးအပ္လုိက္ေလသည္။

သိၾကားမင္းလည္း မာတလိ ၀ိသၾကဳန္ နတ္သားတိနန္႔ တစ္ညဥ္႔ပတ္လုံး သြန္းလုပ္လုိက္ေသာ္ ကုိယ္စားရုပ္ပြါး မုိးလင္းအရုဏ္ ႀကာသပတီးနိန္႔  ၿပီးစီးျခင္းသုိ႔ေရာာက္ေလ၏။ နဖူးသစ္က်စ္မွာ တစ္ဆံၿခည္မွ် မစိသျဖင္႔  ဗုဒၶကုိယ္တုိင္မိမိရင္ငြိ႔ေတာ္ခုနစ္လက္ခုပ္ထည္႔လုိက္သျဖင္႔ ဤဇမၺဴ၌ ဘုရားႏွစ္ပြင္႔ၿပီး အလားတူမွ်ထင္မိရသည္။  နတ္ျဗဟၼာ အေပါင္း ပန္းမုိးရြာကာ နတ္စည္နတ္ညွင္း  ဒူရိယာ တီးမွဳတ္ပူေဇာ္ ၾကမွဳကုိ  လူတုိအားလုံး ျမင္တြိ႔ရေလေတာ႔သည္။ ၿမီႀကီးငလွ်င္လည္း ျပင္းထန္စြာ ျမည္ဟီးကာ ေကာင္းခ်ီးပီးတုန္လွဳပ္လုိက္ေလသည္။

စႏၵသူရိယမင္းႀကီးလည္း  မ်ားစြာ၀မ္းေျမာက္ေတာ္မူလ်က္ ဘုရားရွင္အား နန္းေတာ္သုိ႕ ဆြမ္းစားၾကြရန္ ပင္႔ဖိတ္လုိက္ေလေသာ္  မဟာမုန္ရုပ္ပြါးေတာ္သည္ ထၾကြလုိက္မည္႔ပုံျပလုိက္သျဖင္႔  ဘုရားရွင္က ညီဘြား ရွင္ခ်စ္  သင္မထႏွင္႔  မထူးႏွင္႔ သာသနာ ငါးေထာင္ပတ္လုံး အပူေဇာ္ခံကာ နတ္လူတုိ႔အက်ဳိးခံယူေလာ႔၊ ဟုိအတိတ္ဘ၀က ငါဘုရားမာန္ေအာင္ ကြ်န္းတြင္ မင္းျဖစ္စဥ္က ေတာင္သူငၿခီတစ္ဦးကုိ ေၾကာသား ရင္သား ႏုတ္ကာ သတ္မိခဖူးေသာ ၀ိပါက္ကုိ ငါးဘုရားကုိယ္စား ခံက်န္လုိက္ေလာ႔ ဟု ဗ်ာဒိတ္ စကားေတာ္ ထားေတာ္မူခသည္။

ဘုရားရွင္လည္း ရဟန္းငါးရာ ျခံရံကာျဖင္႔ ဆြမ္းစားၾကြရာ ရုပ္ပြါးေတာ္အား ျမင္ေလာက္ေသာ ေတာင္တစ္ခုသုိ႔ ေရာက္ေသာအခါ ၾကည္႔လုိက္ေသာ ေဒနိန္႔တုိင္ (ျမင္႔မုိရ္ ) ဟုေခၚဆုိၾကည္။

ျမတ္စြာဗုဒၶလည္းဆြမ္းသုံးေဆာင္ၿပီးေနာက္မင္းႀကီးအားဗုဒၶကုိယ္စားသြန္းလုပ္ကုိးကြယ္သျဖင္႔အက်ဳိးတရားျဖစ္ေသာ )သတၳဳဗိမၺသုတ္ေတာ္) တရားထူးကုိ ေဟာၾကားေတာ္မူလုိက္သည္။

စႏၵသူရိယမင္းႏွင္႔မွဴးမတ္အေပါင္းတုိ႔သည္ေသာတာပတၲိဖုိလ္၌ တည္ၾကေလသည္။ နန္းတြင္းရွိ  ပဒမေဒ၀ီ(ေခၚ) ဥပၸရေဒ၀ီဖိဖုရားႏွင္႔ သုရူပ မင္းသမီးတုိ႕သည္ကား တရားနာရသျဖင္႔  အရဟတၲဖုိလ္ ဆုိက္ကာ ဘိကၡဴနီမ ရဟႏၲာမ (၂)ဥိးျဖစ္ခကတ္သည္။

မဟာမုနိရုပ္ပြါးေတာ္ျမတ္ကုိသြန္းလုပ္ၿပီးေနာက္ၾကြင္းက်န္လုိက္ေသာ ရတနာတိကုိ (ရွင္ႀကီး၊ရွင္ငယ္)ရွင္ေက်ာ္) ဟု  ဘုရားသုံးဆူ သြန္းလုပ္ၿပီးေနာက္ သုံးက်ိပ္သုံးဆူကုန္ေသာ မဟာက်ိန္၊မဟာက်ံ၊ ရုပ္ပြါးေတာ္ ငယ္မ်ားကုိ သြန္းလုပ္လုိက္သည္။ၾကြင္းက်န္ေသာ ရတနာတိကုိ သီရိဂုတ္ကုန္း၌  ဌာပနာထားလ်က္ တည္ထားလုိက္ကတ္သည္။

စႏၵသူရိယမင္းထံလည္း မၾကာျမင္႔မီ အရိႏၵ လွံပံ် ေရာက္ေတာ္မူ၏။ ကြ်န္းဇမၺဴတြင္ သာသနာျပဳမင္းအျဖစ္ ထင္ရွားလ်က္  ရခုိင္ျပည္မွာ စုိးစံအုပ္ခ်ဳပ္ မင္းလုပ္ေတာ္မူလုိက္သည္။

ဘုရားရွင္လည္း သိၾကားမင္း ဖန္ဆင္းအပ္ေသာ ျပႆာဒ္ယာဥ္ မ်ားျဖင္႔ ရဟႏၲာငါးရာျခံရံ၍ ေကာင္းကင္ခရီးျဖင္႔  ရခုိင္ျပည္ေတာင္ဘက္သုိ႔ ၾကြလားရာ နတ္လူအေပါင္း ေသာင္းေသာင္းသာဓုေခၚဆုိၾကေလကုန္ေတာ႔သည္။

ျမတ္စြာဘုရားသည္ အေနာက္ဖရုံကိစၦကြ်န္း( ယခု ဖရုံကာကြ်န္း) ပင္လယ္ျပင္ ကမ္းစပ္သုိ႔ ေရာက္လတ္ေသာ္ သက္ဆင္းေတာ္မူၿပီး  ေရာင္ျခည္ေတာ္ ကြန္႔ျမဴးလုိက္ေသာ္ ရီကစားနိန္ကတ္ေသာ နီနတ္နဂါးမင္းရွစ္ဦးတုိ႔ ဘုရားရွင္ၾကြေရာက္ေၾကာင္း သိေတာ္မူသျဖင္႔ အယင္ဗယင္ လာေရာက္ကတ္ၿပီး ခရီးဦးႀကဳိဆုိ ရွိခုိးပူေဇာ္ၾကေလသည္။ ေနာင္အခါတြင္ကုိးကြယ္ပူေဇာ္ႏုိင္ရန္ ေတာင္းပန္လုိက္ကတ္သျဖင္႔ ဦးေခါင္းေတာ္အား သုံးသပ္လ်က္ (ဆံေကသာဓါတ္ႏွစ္ဆူ) ပီးသနားေတာ္မူၿပီးေသာ္ သင္တုိ႔နဂါးျပည္၌ (၇)ရက္ခန္႔သာ ပူေဇာ္ၿပီး ဤနီလပဗၺတ ေတာင္ေပၚ၌ ဖရုံကာကြ်န္းပုိင္ ေဒ၀ေက်ာ္၀ိမလအမတ္ထံ ခြင္႔ပန္လ်က္ ေစတီတည္ေလေလာ႔ဟု  မိန္႔ဟေတာ္မူခသည္။

ရီနဂါးမင္းရွစ္ဦးတုိ႕လည္းဗုဒၶျမတ္စြာမိန္႔မွာေတာ္မူခ်က္အရနဂါးျပည္၌နတ္ပြဲသဘင္ဆင္ယင္က်င္းပပူေဇာ္ၾကၿပီးေသာ္ (၇) ရက္စိေသာအခါ လူေယာင္ဖန္ဆင္းလ်က္ စႏၵသူရိယမင္း၏ နန္ေးတာ္အေရာက္လားၿပီးေသာ္ မင္းႀကီးအားဗုဒၶမွားၾကားခ်က္ဗ်ာဒိတ္စကားေတာ္အရနီလပဗၺတေတာင္မွာ ေစတီတည္ႏုိင္ရန္ တင္ျပၾကေလသာ္  မင္းႀကီးလည္း ေဒ၀ေက်ာ္ ၀ိမလ ပညာဟိႏွင္႔ တုိင္ပင္ ေဆာင္ရြက္ကတ္လီဟု ခြင္႔ျပဳေတာ္မူလုိက္၏။

နဂါးမင္းတုိ႔လည္းအမတ္ႀကီးႏွင္႔တုိင္ပင္ကာနီလပဗၺေတာင္ထိပ္မွာ နဂါးရစ္ေရႊျဖင္႔ ႏြားဥႆဖ တေမာ႔ခန္႔ရွိေသာ ေစတီေတာ္ကုိ တည္ထားၾကေလကုန္သည္။( ယခုအခါ  ဆံေတာ္ရွင္ေစတီဟု ေခၚဆုိကတ္သည္။)

ေနာက္မ်ားမၾကာမီ စႏၵသူရိယမင္းႀကီး ၾကြေရာက္လာၿပီးေသာ္ ဗရုံကိစၦကြ်န္းမွ ( ဖရုံကာကြ်န္းသုံးကြ်န္း) ေက်ာက္သား၊ ေက်ာက္တုံးမ်ားကုိ ရွာဖြီယူစီလွ်င္ ပန္းရံဆရာအေပါင္းအား ဆံေတာ္ဓါတ္ေစတီငယ္မ်ား အျပင္မွ ထပ္မံမြမ္းမံစီကာေစတီေတာ္ႀကီးကုိ တည္ထားလ်က္ မင္းႀကီးသည္ ဘုရားပြဲေတာ္ခ်ကာ အဓိ႒ာန္ျပဳလုိက္ေသာ္ ေစတီေတာ္ထဲမွေရာင္ျခည္ေတာ္မ်ားထြက္ကာေကာင္းကာင္ေပၚသုိ႔တက္ၿပီးကြန္႔ျမဴးေလေသာ္ၿမီႀကီးကလည္းငလ်င္လွဳပ္ သာဓုအႏုေမာဒနာ ေခၚဆုိၾကေလသာ္ ဆံေတာ္ဓါတ္မ်ား ထန္းလုံးပမာ ေရာင္ျခည္ျဖာၿပီး ေစတီထဲသုိ႔ တဖန္ျပန္လည္ ဆင္းသက္၀င္ခံေလမူ  မင္းႏွင္႔တကြ ျပည္သူမ်ား ဖူးေျမာ္ၾကရေလသည္။

ဘုရားရွင္သည္ နဂါးမင္းတုိ႔အား ဆံေတာ္ပီးသနားေတာ္မူၿပီးေနာက္ တဖန္ဆက္လက္ကာ ေကာင္းကင္ခရီးျဖင္႕  ၾကြျမန္းေလေသာ္(အဥၥနဒီ)အမ္းေခ်ာင္းအနားလမုေခ်ာင္ရီအုိင္အနားေတာင္ကတုံးတခုမွာရပ္တန္႔လုိက္ေလေသာ္ပူေဇာ္သမွဳျပဳေသာမုတ္ဆုိးႀကီးအားအေၾကာင္းျပဳ၍ကုိးကြယ္ႏုိင္ရန္နာဠာဂီရိေတာင္ထိပ္၌ လက္၀ဲၿခီေတာ္ရာကုိ ခ်ေတာ္မူခသည္။ (၎ကုိ မအီစက္ေတာ္ရာဟု ေခၚဆုိၾကည္။)

မဏိေသလအုိင္တြင္လက္ယာပါဒၿခီေတာ္ရာခ်ေတာ္မူခသည္။၎ေနာက္ရန္းေတာင္ထက္မွမအီေခ်ာင္းနားတစ္၀ွဳိက္ ႏုငယ္စဥ္ဘ၀မ်ားစြာ က်င္လည္ခဖူးပုံ နိန္ရာေဒသအသီးသီးကုိ ဗ်ာဒိတ္ေၿခြေလသည္။

၎ေနာက္ ဒြါရာ၀တီ သုိ႔ၾကြခ်ီေတာ္မူ၍ေတာင္ကတုံတစ္ခု၌ ရပ္တန္႔ေတာ္မူေလသည္။ (၎ ေတာင္ကုိ တန္႔ေတာ္မူေတာင္ဟု ေခၚဆုိသည္.) ဗုဒၶျမတ္စြာ အေလာင္းေတာ္ဘ၀က ဒြါရာ၀တီတစ္၀ွဳိက္ ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာ ျဖင္႔ က်င္လည္ခရေသာ ေတာေတာင္တုိ႔၌ ေနာက္တြင္ ဓါတ္ေတာ္မ်ား တည္ထားၾကမည္႔ ဗ်ာဒိတ္ မိန္႔ဟေလသည္။ ၎ေနာက္ နတ္ျပႆာဒ္ယာဥ္တုိ႔ျဖင္႔  ရုိးမတစ္ဖက္ ရုိးေတာင္စြယ္ ဖုိးဦးေတာင္တြင္ ရပ္တန္႔ေတာ္မူေလသည္။

ထုိအခ်ိန္၌ အရွိ႕ေတာင္သမုဒၵရာ ရီမ်က္ႏွာျပင္မွာ ႏြားခ်ီးေျခာက္တစ္ခု ေမ်ာလာ သည္ကုိ  ပြီးငယ္ တစ္ေကာင္က ႏွဳတ္သီးျဖင္႔ေကာက္၍ ဘုရားရွင္အားပူေဇာ္လုိက္၏။

ဘုရားရွင္ၿပဳံးရယ္ေတာ္မူသျဖင္႔ ညီေတာ္အာနႏၵာ ေလွ်ာက္ထားေတာ္မူသျဖင္႔  “ ခ်စ္သား.. အာနႏၵာ ..

ဤႏြားခ်ီးေျခာက္ေမ်ာနိန္ေသာနိန္ရာ၌ေနင္ေသာအခါမွာရီးခန္းေျခာက္ၿပီးကြ်န္းၿမီျပင္ျဖစ္လိမ္႔မည္။ဤပြီးငယ္သည္လူျဖစ္လာၿပီးေသာ္ (ဒြတၱေဘာင္)တည္းဟူေသာ မင္းအျဖစ္ထင္ရွားလွ်က္ ဤနိန္ရာ၌ သေရေခတၱရာ ျပည္ ႀကီးကုိ တည္ေဆာက္လတၱံ႕ ” ဟုဗ်ာဒိတ္စကားမိန္႔ဟခဖူးသည္။

ဘုရားရွင္လည္းျပန္ၾကြေတာ္မူလာကာရမၼာ၀တီ၊ေမဃ၀တီႏွင္႔  ဓည၀တီအေနာက္ဘက္ ေမယုျမစ္တစ္ေလွ်ာက္ နတ္ျမစ္စေသာ အနီးတစ္၀ွုိက္ ႏုငယ္စဥ္က က်င္လည္ခဖူးမွဳ အရပ္ေဒသ အသီးသီးတြင္ ေနာင္ေသာအခါ ဓါတ္ေတာ္တည္ထားၾကမည္ကုိ  ဗ်ာဒိတ္စကားၿမြက္ၾကားလုိက္သည္။

ထုိေနာက္မွနတ္ျပႆာဒ္ယာဥ္မ်ားျဖင္႔မဇၽၥိမေဒသသုိ႔ေဒသစာရီၾကြခ်ီေတာ္မူသည္။ ၎ေနာက္ကပၸီလ၀တ္ျပည္ရွိ ခမည္းေတာ္ မင္းေတာင္းပန္ခ်က္အရ  ပဥၥေလာဟရတနာျဖင္႔ (သက်မုနိ)ကုိယ္စားသြန္းလုပ္ ပီးၿပီး ဟိမ၀ႏၱာမွာ နတ္မ်ားအေပါင္းေတာင္းပန္မွဳေၾကာင္႔ ပဥၥာေလာဟာရတနာျဖင္႔ (ေလာကမုနိ) ကုိသြန္းလုပ္ကုိယ္စားပီး ခ်ီးၿမွင္႔ခေလသည္။

[ ဤတြင္ အခ်ဳိ႕ရာဇ၀င္တုိ႔၌ ဗုဒၶသည္ သေရေခတၱရာ ဗ်ာဒိတ္ပီးၿပီး  ၎မွပင္ ေကာင္းကင္ခရီးျဖင္႔ မဇၽၥိေဒသသုိ႔  ၿပန္ၾကြလားသည္ဟု ရီြးသားထားၾကသည္။ တစ္ခ်ဳိ႕ရာဇ၀င္၌ ဗုဒၶသည္  ေသလာဂီရိ ေတာင္တစ္ခုတည္း မွသာ ရခုိင္၌ ဗ်ာဒိတ္ပီးသည္ ။ တဟ္ျခားနိန္ရာသို႔ ေဒသစာရီၾကြခ်ီေတာ္မူၿပီး ဗ်ာဒိတ္မပီးခဟု ရြီးသားထားၾကသည္။

စဥ္းစားစရာကား အရပ္ေဒသ အသီးသီးသုိ႔မၾကြဘဲ ဗုဒၶ ၿခီေတာ္ရာ မည္သုိ႔ခ်ခသနည္း။  ရခုိင္ေဒသ က်င္လည္ခဖူး ဘ၀မ်ားလွသျဖင္႔  ၾကြခ်ီဗ်ာဒိတ္ ခပ္ကာမွ မဇၽၥိမေဒသသုိ႔  ျပန္ၾကြလားျခင္းသာျဖစ္သည္ဟု ယူဆပါသည္။]( ဦးေအာင္ေဇယ်- ေျမာက္ဦး)၏  ယူဆခ်က္) ]

 ကုိးကားခ်က္

ဦးေအာင္ေဇယ် (ဓည၀တီ)

ရခုိင္မင္းဆက္မ်ားႏွင္႔ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ စာအုပ္