တတိယဓည၀တီၿမဳိ႕ေတာ္စံ ဘုရင္စႏၵသူရိယမင္းသည္ တေန႔ေသာအခါ ဥယ်ာဥ္ေတာ္ မဂၤလာေတာ္၌ စံျမန္းေနခ်ိန္မွာ မဇၽၥိမေဒသ ရာဇၿဂဳိဟ္မွ ကုန္သည္သုံးဦးတုိ႔သည္ ဘုရင္မင္းျမတ္ထံ အခစား အဖူးဘ႑ာ ဆက္သႀကရန္ ဥယ်ာဥ္ေတာ္သုိ႔ ဖူးေျမာ္ လာေရာက္ႀကေလသည္။
ဘုရင္မင္းျမတ္ကလည္း တစ္ျပည္ရပ္သားျခားမ်ားအားလွစ္လွဲပ်ဴငွါစြာ ႏွဳတ္ခြန္းဆက္သကာ မိန္႕ႀကားေလသည္။ “သင္တုိ႔၏တိုင္းျပည္ႏုိင္ငံ၌ ထင္ရွားေသာ ပညာ႐ွိမ်ား ရွိပါသေလာ” ဟုမိန္းျမန္းေတာ္မူေလရာ ထုိကုန္သည္သုံးဦးတုိ႕က ဤေလာကႀကီး၌ တုဘက္ကင္းေသာ ပညာ႐ွိ အထြဋ္အျမတ္ ေပၚထြန္းလ်က္ရွိပါသည္ဘုရား၊ ထုိပညာ႐ွိအေႀကာင္းကုိ ေလွ်ာက္ထားရမည္ ဆုိပါေသာ္ ခ်က္ခ်င္းမေလွ်ာက္ႀကားႏုိင္ပါ၊ ခႏၶာကုိယ္အား ကုိယ္လက္သုတ္သင္ေစၿပီး အာခံတြင္းတုိ႔အား
ေရျဖင္႔ေဆးေႀကာလ်က္ ပလုတ္က်င္းၿပီးမွသာ လွ်ာက္ထားႏုိင္ပါမည္ဟု လွ်ာက္တင္ႀကေလေသာ္..
ဘုရင္မင္းျမတ္ကလည္း ေ႐ႊကရားရွိေရျဖင့္ သန္႔ရွင္းေစၿပီးေသာ္ လွ်ာက္တင္ေစသည္။
ထုိအခါ ကုန္သည္သုံးဦးတုိ႕၏အႀကီးအမွဴးျဖစ္သူက ဘုရင္မင္းျမတ္အား ေလွ်ာက္ေလသည္မွာ…
“အေနာက္မဇၽၥိမေဒသ ရာဇၿဂဳိဟ္ျပည္၌ ယခုအခါ သုံးေလာကထြဋ္ထား သယမၻဴအစစ္ သဗၺညဳတ
ေ႐ႊဥာဏ္ေတာ္ရေသာ ဗုဒၶ ေဂါတမ ဘုရားျမတ္စြသည္ ေပၚလ်က္ရုွိပါသည္ဘုရား” ဟု
ေလွ်ာက္ထားေလေသာ္ ဘုရားတည္ဟူေသာ အသံကိုႀကားလုိက္ရသျဖင္႔ ပီတိေသာမနႆျဖစ္ကာ
ေမ့ေမာသြားသည္။ ခဏၾကာခါမွ သတိျပန္ရကာ ျပန္ေလွ်ာက္ထားရန္ မိန္႔ႀကားေတာ္မူ၏။
“အရွင္ဘုရား ထုိဘုရားသခင္သည္ တရားမိန္႔ႀကား ေဟာေျပာေသာအသံတုိ႔မွာ ကရ၀ိက္ငွက္သံကဲ့သုိ႔ ခ်ဳိသာၿပီး သတၱ၀ါတုိ႔အား ခ်က္ခ်င္းအသိတရားရေစလ်က္ ၊ ဓမၼတရားေတာ္ နာခံရသူမွန္သမွ် မ်ားစြာကုန္ေသာ လူ နတ္ ျဗဟၼာ ကြ်တ္တမ္း၀င္ႀကပါသည္။ ဗုဒၶစကား နားေထာင္ၿပီးေသာ္ သာသနာ႔ေဘာင္သုိ႔၀င္ကာ တရားအားထုတ္ႀကကုန္ေသာ ရဟန္းသံဃာတုိ႔သည္ ေပၚထြန္းလ်က္ရွိပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိးတုိ႔ ရာဇၿဂဳိဟ္ျပည္မွာ ေန လ ပမာ ထြန္းေတာက္ေသာ ဘုရား၊ တရား ၊ သံဃာ ေတာ္မ်ား
ေပၚေပါက္ထြန္းကားလ်က္ ရွိပါေႀကာင္း ေလွ်ာက္ထားအပ္ပါသည္ ဘုရား” ဟုေလွ်ာက္တင္ႀကေလသည္။
စႏၵသူရိယ ဘုရင္ မင္းျမတ္သည္ အလြန္ပင္ ၀မ္းေျမာက္ေလရကား ကုန္သည္ႀကီး သုံးဦီးတုိ႔အား ဆုေငြအျဖစ္ တစ္ဦးလွ်င္ သုံးသိန္းက်စီ ေပးလုိက္ၿပီးေသာ္ သူတုိ႔၏ပါလာေသာ ကုန္ပစၥည္းမ်ားအေပၚ အခြန္ဘ႑ာေငြ ကင္းလြတ္ေစလ်က္ ခ်ီးျမွင္႔ေတာ္မူေလသည္။
စႏၵသူရိယ ဘုရင္သည္ နန္းေတာ္ ညီလာခံသုိ႔၀င္ကာ မ်ားစြာကုန္ေသာ
မွဴးမတ္ေသနာပတိတုိ႔အား ေခၚယူလ်က္ ညီလာခံသဘင္ က်င္းပကာ ဗုဒၶျမတ္စြာ ဘုရားအား ရခုိင္သုိ႔ ပင္႔ေဆာင္ရေအာင္ အထူးတုိင္ပင္ေဆြးေႏြး မိန္းျမန္းေတာ္မူလုိက္သည္။
အႀကီးဆုံးျဖစ္ေသာ နရပတိ ၀င္စားအမတ္ႀကီးအား မိန္းျမန္းလုိက္ေသာ္ ဘုိးေတာ္ျဖစ္ေသာ နရပတိက “ဘုရားဟူသည္ကား မရွိေခ် ဘယ္မွာ ဖူးျမင္ရပါအံ႔နည္း” ဟု ေလွ်ာက္ထားလုိက္ေသာ္ ဘုရင္မင္းျမတ္သည္ အမ်က္ေဒါသထြက္ၿပီး ဘုိးေတာ္ နရပတိအား နန္းမွထြက္ေစကာ ေတာသုိ႔ႏွင္ထုတ္ေတာ္မူလုိက္သည္။
ဘုိးေတာ္အားေတာသုိ႔ႏွင္မထုတ္သင္႔ေႀကာင္းမိဖုရားေခါင္းႀကီးကေလွ်ာက္ထားလုိက္ေသာ္ မိဖုရားေခါင္းႀကီးအားလည္း ေတာသုိ႔ႏွင္ထုတ္လုိက္၏။ မိဖုရားႀကီးအား ႏွင္မထုတ္သင္႔ဟု ပုဏၰားႀကီးက
ေလွ်ာက္ထားလုိက္ရ ပုဏၰားႀကီးအားလည္း ေတာသုိ႔ႏွင္ထုတ္လုိက္ေလ၏။
တစ္ျဖည္းျဖည္း နန္းေတာ္တစ္ခုလုံးရွိ မ်ားစြာေသာ လူတုိ႔အား ေတာသို႔ႏွင္ထုတ္ေတာ္မူမွဳကုိ ျမင္ေသာ (ဗရုကိစၦ) ကြ်န္းသုံးကြ်န္းအပုိင္စားခံရေသာပညာ႐ွိ ေဒ၀ေက်ာ္၀ိမလအမတ္သည္ ဥပၸရေဒ၀ီမင္းသမီးႏွင္႔ တုိင္ပင္ေဆြးေႏြးကာ ဘုရင္မင္းျမတ္အား ေအာက္ပါအတုိင္း ေလွ်ာက္ထားလုိက္ေလသည္။
“ဘုန္းေတာ္အလြန္ႀကီးျမတ္ေတာ္မူေသာ အရွင္မင္းႀကီး ဗုဒၶ ဘုရားဆုိသည္မ်ာ ဤေလာက၌ ၿပဳိင္ဘက္တုကင္း တန္းခုိးေတာ္အနႏၱႏွင္႔ ၿပည္႔စုံၿပီး သဗၺညဳတ အလုံးစုံေသာ ဥာဏ္ေတာ္ႏွင္႔
ျပည္႔စုံေတာ္မူသည္ျဖစ္၍ အရွင္မင္းျမတ္ ဖူးေျမာ္ ပင္႔ဖိတ္လုိပါက နန္းေတာ္နားရွိ သီရိဂုတ္ ကုန္းၿမီ၌ ျပႆာဒ္ေဆာင္ အသစ္ တည္ေဆာက္ကာ အုန္း ႏွပ်ဳိး(ငွက္ပ်ဳိး) တရားပြဲႏွင္႔ ဆီမီး ပန္းခုိင္ အစုံအလင္ျဖင္႔ စီမံကာ ဘုရားရွင္၏ အရံသံဃာေတာ္မ်ားေနထုိင္မည္႔ ေနရာတစ္ဖက္တစ္ခ်က္ စီမံၿပီးေသာ္ အရွင္မင္းျမတ္ကုိယ္တုိင္ အေနာက္မဇၽၥိမအရပ္ ဘုရားရွင္ ရွိရာသို႔ လက္စုံမုိး ရွိခုိးလ်က္ မေနာအဓိ႒ာန္ျဖင္႔ ရခုိင္ျပည္သုိ႔ႀကြလာပါရန္ ပင္႔ဖိတ္ေတာ္မူပါက ဗုဒၶရွင္ေတာ္ အမွန္ဧကန္ သိေတာ္မူၿပီး မႀကာလ်င္ပင္ ၾကြေတာ္မူလာပါလိမ႔မည္ ဘုရား ဟု “ ေလွ်ာက္တင္လုိက္ေလသည္။
စႏၵသူရိယမင္းႀကီးလည္း မ်ားစြာ ၀မ္းေျမာက္ကုန္လ်က္ ပညာ႐ွိ အမတ္ႀကီး ေဒ၀ေက်ာ္ ၀ိမလ အမတ္ႀကီး အႀကံခ်က္အတုိင္းစီမံလုိက္ၿပီး ဘုရားရွင္အားရုိေသကုိင္းညႊတ္ သဒၶါျပင္းျပစြာ ပင္႔ေလွ်ာက္ေတာ္မူေလသည္။
မူးႀကီးမတ္ရာနန္းသူ နန္းသား အေပါင္းလည္း ျပႆာဒ္ေဆာင္သစ္မွာ ဘုရားရွင္အားပင္႔ဖိလ်က္ ရွိးခုိးေကာ္ေရာ္ ပူေဇာ္သမူ ျပဳႀကေလေတာ႔သည္။
……………..
ကုိးကားခ်က္
ဦးေအာင္ေဇယ် (ဓည၀တီ)
ရခုိင္မင္းဆက္မ်ားႏွင္႔ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ စာအုပ္မွ
(ဆက္ရန္)
0 comments:
Post a Comment